Ωστόσο και ενώ το ΥΠ.ΠΟ.Τ. «στοχεύει στη χάραξη εθνικής στρατηγικής για το μείζον θέμα της κρουαζιέρας…, κυρίως όσον αφορά στις λιμενικές υποδομές (αρμοδιότητα του ΥΠ.ΟΙ.Α.Ν.), αλλά και στην ανάπτυξη υποδομών προσβασιμότητας….», το ΥΠ.ΟΙ.Α.Ν. παραπέμπει στον «Γενικό Γραμματέα της οικείας Περιφέρειας, λόγω αρμοδιότητας επί της εκτέλεσης έργων» και στο ΕΣΠΑ «όσον αφορά στη χρηματοδότηση των έργων αυτών»!
Στις απαντήσεις των Υπουργείων είναι ολοφάνερη η παραδοχή τους για μη ύπαρξη πολιτικής για την κρουαζιέρα. Η διαφορετική προσέγγιση του θέματος καταδεικνύει, επίσης, τη μη ύπαρξη συνεννόησης και συντονισμού των συναρμόδιων Υπουργείων.
Στην απάντησή του το ΥΠ.ΟΙ.Α.Ν. μας ενημερώνει επίσης ότι «εξετάζεται η δυνατότητα απλοποίησης των διαδικασιών αδειοδότησης των λιμενικών έργων», χωρίς όμως να διευκρινίζει αν αυτό αφορά και τις ιδιωτικές επενδύσεις!
Στη σχετική ερώτησή του, με θέμα «Η έλλειψη πολιτικής στρατηγικής και υποδομών διώχνει τα κρουαζιερόπλοια από τα ελληνικά λιμάνια», Α.Π.12530/2.7.10, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ τονίζει ότι τα λιμάνια της χώρας εγκαταλείπονται από τα κρουαζιερόπλοια λόγω έλλειψης κατάλληλων υποδομών και ποιότητας υπηρεσιών και ρωτά τους αρμόδιους Υπουργούς: αν είναι στις προθέσεις τους η άμεση διαμόρφωση ενός στρατηγικού σχεδιασμού ώστε να ανατραπεί η διαμορφούμενη κατάσταση και τι μέτρα θα λάβουν για τη βελτίωση των υποδομών αλλά και της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών ώστε αυτά να προσελκύουν αντί να απομακρύνουν κρουαζιερόπλοια αλλά και γενικότερα ξένους επισκέπτες;
Και ενώ οι εμπλεκόμενοι φορείς θεωρούν ως «κλειδί για να κερδιθεί το στοίχημα της κρουαζιέρας το επίπεδο υπηρεσιών», η κυβέρνηση θεωρεί ως «σημαντικό μέτρο για την ανάπτυξη της κρουαζιέρας την άρση του καμποτάζ»! Μια πολιτική ενέργεια που οδηγεί στην αύξηση της ανεργίας των Ελλήνων ναυτικών προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι απαιτήσεις των εφοπλιστικών και άλλων επιχειρηματικών συμφερόντων στο χώρο του τουρισμού και της κρουαζιέρας, χωρίς κανένα τεκμηριωμένο όφελος για την εθνική οικονομία.
Παρότι στο προηγούμενο διάστημα προσπάθησαν να ενοχοποιήσουν τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων τώρα αποδεικνύεται ότι το πρόβλημα δεν ήταν οι κινητοποιήσεις. Οι ευθύνες είναι διαχρονικές και διακομματικές. Δε θέλει το κράτος να αναλαμβάνει τις ευθύνες του διότι παραχωρεί την ανάπτυξη στα ιδιωτικά συμφέροντα, στα πλαίσια μιας ατελέσφορης πολιτικής που κινείται στα αυστηρά όρια του νεοφιλελευθερισμού, υπέρ των μεγάλων συμφερόντων και αδιαφορώντας για την κοινωνία και την ανάπτυξη του τόπου.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS